ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙΑ

Ας πούμε τώρα μια ιστοριούλα.Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό μέσα στην οποία κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.Κάτω από τη κατσαρόλα ανάβουμε μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει και ζεσταίνεται σιγά σιγά.

- Το νερό γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι βρισκοντάς το ευχάριστο αρχίζει να κολυμπά. Η θερμοκρασία όμως αρχιζεί να ανεβαίνει.

- Το νερό γίνεται πιο ζεστό από αυτό που το βατραχάκι θεωρούσε ευχάριστο και αρχίζει να κουράζεται αλλά δε νιώθει κανένα κίνδυνο.Το νερό είναι πια πολύ ζεστό , δυσάρεστο για το βατραχάκι. Αλλά αυτό είναι εξουθενωμένο, υπομένει και δεν αντιδρά.

- Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει εως ότου το βατραχάκι βράσει και πεθαίνει ανήμπορο πλέον να αντιδράσει.

Αν το ίδιο βατραχάκι ριχνόταν κατευθείαν σε μια κατσαρόλα που έβραζε θα είχε κάνει μια εκτίναξη και θα είχε σωθεί.

Αυτό αποδεικνύει οτι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν επαρκώς αργό τρόπο διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμια αντίδραση. Δεκαετίες τώρα βλέπουμε τη ζωή μας μέρα με τη μέρα να χειροτερεύει. Μέρα με τη μέρα να μας εξοντώνουν στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους , στα πανεπιστήμια…

Με αλλαγές σταδιακές , καθημερινές ( Κ.Ε.Σ , αναθεώρηση Α16, ουσιαστικη κατάργηση 8ώρου, ευέλικτικη εργασία, γενιά των 700ευρώ) με σκάνδαλα ( Βατοπέδι, Σιμενς ,Ασφαλιστικό κ.α.) και με στρατηγική κατάργηση των ελευθεριών μας ( τρομονόμοι , ουσιαστική ποινικοποίηση της πορείας με προκλητική συμπεριφορά των δυνάμεων καταστολής, προωθούμενη καταργηση του ασύλου, κάμερες , παραβίαση προσωπικών δεδομένων κ.α.).

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πρίν από 20,30 και 40 χρόνια θα μας έκαναν να αντιδράσουμε δυναμικά σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου. Εν ονόματι της προόδου, της επιστήμης, του κέρδους γίνονται διαρκώς αυθερεσίες κατα της προσωπικής μας ελευθερίας και αξιοπρέπειας της ζωής , με αργό ρυθμό αλλα ασταμάτητα με την συνεχή συνενοχή των θυμάτων που έχουν χάσει την ικανότητα και την θέληση να αμυνθούν.

Δεν είμαστε πια διατεθειμένοι να αποδεχόμαστε την εξαθλίωση. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να βράσουμε στην κατσαρόλα, ΘΑ ΠΗΔΗΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.