Εικόνες

Monday, January 26, 2009

Στις τράπεζες λεφτά , στη νεολαία σφαίρες ...ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες!

Μερικές μέρες κρατάνε παραπάνω από 24 ώρες… Τέτοιες μέρες ζήσαμε όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα γράφοντας ιστορία και αποδεικνύοντας ότι εξεγέρσεις μπορούν να συμβούν εδώ, σήμερα, από εμάς. Μια καινούρια κατάσταση κυοφορείται για το μέλλον μας, που δημιουργήσαμε εμείς, βγαίνοντας καθημερινά κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους και εκφράζοντας την οργή μας, όχι μόνο για τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου αλλά για το ότι στοχοποιούνται μέρα με τη μέρα τα δικαιώματά μας, οι σπουδές μας, το μέλλον μας.

Η εξέγερση συμπυκνώνει τις εικόνες του μέλλοντος

Η δολοφονία του Αλέξη ήταν ο πυροκροτητής μιας κοινωνικής εξέγερσης πρωτοφανούς μαζικότητας και έντασης. Αυτή η κοινωνική εξέγερση όλων των υποτελών στρωμάτων συμπύκνωσε και έφερε στην επιφάνεια με εκρηκτικό τρόπο όλες τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Η νεολαία και ο κόσμος της δουλειάς ασφυκτιούν και εξεγείρονται, διαδηλώνουν κόντρα στην καταστολή και την τρομοκρατία ότι δεν πάει άλλο. Αυτή η κυβέρνηση της ΝΔ πρέπει να ανατραπεί και να πάρει μαζί της και τις πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Σίγουρα δεν τρέφουμε αυταπάτες πως ένας ανασχηματισμός προσώπων, ως μια ξεκάθαρα επικοινωνιακή κίνηση της κυβέρνησης , μπορεί να επιφέρει και αλλαγή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής. Ο νέος υπουργός Παιδείας και η νέα τριάδα της οικονομίας σίγουρα δεν προμηνύουν καλύτερες μέρες για τη νεολαία και ολόκληρη τη κοινωνία. Η διάλυση του «κοινωνικού κράτους», οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αναδιαρθρώσεις σε παιδεία και εργασία, η επισφάλεια, η περιθωριοποίηση όλο και πλατύτερων κοινωνικών στρωμάτων, το γενικευμένο αδιέξοδο της νεολαίας είναι ο παλιός κόσμος. Δείξαμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε άλλο έτσι. Μόνη απάντηση είναι οι ανυποχώρητοι αγώνες. Μέσα από την εξέγερση μάθαμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και αλλιώς. Οι κινητοποιήσεις μας αναδεικνύουν το νέο κόσμο του αγώνα, της συλλογικής δράσης, της αλληλεγγύης.

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν κηρύξει πόλεμο στη νεολαία και τους εργαζομένους. Αποδιαρθρώνουν τις εργασιακές σχέσεις, συμπιέζουν κεκτημένα δικαιώματα, περιστέλλουν κοινωνικές ελευθερίες, ξεπουλάνε ότι έχει απομείνει από το «κοινωνικό κράτος», διαλύουν το δημόσιο χώρο. . Αυτή την περίοδο η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί οτιδήποτε έχει να κάνει με τις μεταφορές και τις επικοινωνίες (λιμάνια, ΟΤΕ, Ολυμπιακή), ακόμα και κερδοφόρες επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, μετά και τις περσινές φωτιές και τη βούλησή τους για αναθεώρηση του άρθρου 24, παραδίδουν σε μοναστήρια δημόσια γη, επειδή έχουν χρυσόβουλα από τους αυτοκράτορες…
Μοιράζουν απλόχερα λεφτά στις τράπεζες και σφαίρες στη νεολαία. Αυτή η πολιτική για να υλοποιηθεί χρειάζεται ισχυρή καταστολή του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος που αντιστέκεται και δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι νεοφιλελευθερισμός δεν σημαίνει γενικά λιγότερο κράτος, αλλά λιγότερο «κοινωνικό κράτος» και διόγκωση του κατασταλτικού κρατικού μηχανισμού. Αυτό φάνηκε και στο τρόπο απάντησης της κυβέρνησης και της ΕΛ.ΑΣ. στα μαζικότατα συλλαλητήρια της προηγούμενης Παρασκευής όπου η καταστολή και η τρομοκρατία από πλευράς της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας θύμισε μέρες χούντας. Στο ίδιο πλαίσιο καταστολής και κατασυκοφάντησης του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος ανοίγεται από τη μεριά των εκφραστών της κυρίαρχης ιδεολογίας το ζήτημα της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου και στοχοποιείται από τη μεριά των κατεστημένων δυνάμεων κάθε λαϊκή κινητοποίηση και κινηματική διεργασία. Το φοιτητικό κίνημα, οι ζωντανές δυνάμεις του, μαζί με την ακαδημαϊκή κοινότητα υπερασπίζονται και περιφρουρούν το πανεπιστημιακό άσυλο.
Τα θέλουμε όλα πίσω!

Το μέτωπο της παιδείας
Ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελεί ξανά κόκκινο πανί για τη κυβέρνηση. Η προτεραιότητα που δίνει το κυβερνητικό επιτελείο στη συζήτηση για τη Παιδεία, η εξαγγελία προσχηματικού εθνικού διαλόγου για ακόμα μία φορά μαρτυρά το άγχος να προχωρήσουν άμεσα οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και το φόβο απέναντι στις αντιδράσεις της νεολαίας. Η αποσύνδεση του Λυκείου από τις Πανελλήνιες και η δήθεν ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια δεν πρέπει να βρει πρόθυμους συνομιλητές σε καμιά εκπαιδευτική βαθμίδα. Αποτελεί ένα ακόμα βήμα φιλτραρίσματος, εμπορευματοποίησης, εντατικοποίησης και κολλεγιοποίησης σχολείων και πανεπιστημίων βάση και των κατευθύνσεων της ΕΕ .
Η προσπάθεια για την αναγνώριση των ΚΕΣ δεν είναι κάτι καινούριο. Έρχεται να συμπληρώσει την αλυσίδα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αλλά και να υποκαταστήσει τις αποτυχημένες απόπειρες για αναθεώρηση του αρ.16.Την υποταγή, δηλαδή, του πανεπιστημίου στις ανάγκες της αγοράς και τη δημιουργία εκπαιδευτικού πλαισίου που θα ανταποκρίνεται στις νέες εργασιακές σχέσεις (ευέλικτη απασχόληση, 400 έως 700€, συρρίκνωση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, πειθάρχηση) και άρα κατακερματισμός πτυχίων και επαγγελματικών δικαιωμάτων, υποταγή της γνώσης στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς, εμπέδωση της πειθάρχησης στους φοιτητές-αυριανούς εργαζόμενους, περαιτέρω εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, για να μάθουμε να δουλεύουμε και να μην αντιμιλάμε, για όσο θα αρκούν οι υπερεξειδικευμένες γνώσεις μας. Παράλληλα η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή του νόμου – πλαίσιο και την επιβολή του εσωτερικού κανονισμού που έχουν σαν αποτέλεσμα την πρόσδεση των Πανεπιστημίων στις ανάγκες και τα κριτήρια της αγοράς και τη μετατροπή του σε ένα εντατικοποιημένο αυταρχικό εκπαιδευτήριο, χωρίς συνδικαλιστικές ελευθερίες, και υλοποιούνται με διατάξεις όπως η περικοπή συγγραμμάτων, η εισαγωγή manager, ,οι πιστωτικές μονάδες, τα 4ετή επιχειρηματικά πλάνα, τα πειθαρχικά δικαστήρια , οι διαγραφές φοιτητών, η αξιολόγηση. Παλεύουμε για τη συνολική ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Δεν διαπραγματευόμαστε τίποτα λιγότερο από την κατάργηση των ΚΕΣ και την απόσυρση του νόμου – πλαίσιο.

Το μέτωπο της εργασίας
Ατέλειωτα «ελαστικά» ωράρια, μισθοί πείνας, ανύπαρκτη ασφάλιση, επισφάλεια στην εργασία… Με συστηματικό τρόπο οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου, χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα, τη «γενιά των 700 ευρώ» με μόνο κατοχυρωμένο το δικαίωμα στη διαρκή επισφάλεια. Οι νέες εκμεταλλευτικές σχέσεις όπως τα προγράμματα stage, η ενοικίαση εργαζομένων, η μερική απασχόληση, η εργασία με μπλοκάκι έρχονται από τον πιο σκοτεινό εργασιακό μεσαίωνα. Και αν δεν μας αρέσει αυτό το μέλλον ένας ολόκληρος εφεδρικός στρατός ανέργων μας δείχνει ποιες είναι οι επιλογές μας. Το ασφαλιστικό συνδέεται σαφώς με τις νέες εργασιακές σχέσεις. Η κυβέρνηση επιτίθεται άνευ προηγουμένου στην κοινωνική ασφάλιση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, και ιδιαίτερα των νέων. Ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό προβλέπει αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση των εισφορών, περιορισμό των βαρέων και ανθυγιεινών, περιορισμός πρόωρων συνταξιοδοτήσεων. Οι ενοποιήσεις των ταμείων συμπιέζουν τους πάντες προς τα κάτω. Η πολιτική των δύο μεγάλων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση στηρίζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αλλαγές αυτές. Όμως η επίθεση δε σταματάει εδώ… Η επιτροπή σοφών για την απασχόληση και η κομισιόν προτείνει: Ελαστικό ωράριο που θα καθορίζεται από την εργοδοσία, ελεύθερες απολύσεις, μείωση αποζημιώσεων, συμβάσεις μερικής απασχόλησης, 65 ώρες δουλεία την εβδομάδα. Μας θέλουν να ζούμε για να δουλεύουμε και όχι να δουλεύουμε για να ζούμε. Αυτό το μοντέλο εργαζόμενου δεν μας χωράει. Με τους συλλογικούς μας αγώνες αλλάζουμε το τοπίο, παλεύουμε για ανθρώπινη δουλειά με αξιοπρέπεια για όλους και όλες, για να μην είναι κανένας νέος άνεργος ή ανασφάλιστος για να καταργηθούν οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, για κατώτατο μισθό 1400 ευρώ, για να εξαφανιστεί η εργοδοτική τρομοκρατία. Για να δουλεύουμε και να παράγουμε για τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι για την αγορά.
Την ίδια στιγμή η δολοφονική επίθεση στην συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα δείχνει με τον πιο τραγικό τρόπο πώς «θωρακίζονται» οι ελαστικές σχέσεις εργασίας απέναντι στις εργατικές διεκδικήσεις. Τη Δευτέρα 22/12/08 το βράδυ η Κωνσταντίνα Κούνεβα γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) επιστρέφοντας από τη δουλειά της δέχτηκε δολοφονική επίθεση με ΟΞΥ. Η Κωνσταντίνα τιμωρήθηκε για τη συνδικαλιστική της δράση, γιατί με το σωματείο καθαριστριών επιμένει τα τελευταία χρόνια να τραβάει την κουρτίνα που καλύπτει τις νέες σχέσεις εκμετάλλευσης και να αποκαλύπτει όσα κρύβονται πίσω από τις εργολαβίες και τη νοικιασμένη εργασία. Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν μας τρομάζει, δεν τρομάζει τους αγωνιστές εργαζόμενους και εργαζόμενες αλλά εντείνει τους αγώνες για σταθερή και πλήρη απασχόληση για όλους και όλες, για ζωή με αξιοπρέπεια, για ανθρώπινους όρους δουλειάς.
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας!
Απαιτούμε:
• Να ανατραπεί η κυβέρνηση των δολοφόνων
• Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας
• Να διαλυθούν τα ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και οι ειδικές δυνάμεις καταστολής
• Να απαγορευτούν τα χημικά στις διαδηλώσεις
• Να σταματήσουν οι βασανισμοί, οι εξευτελισμοί, η τρομοκράτηση, οι άδικες προσαγωγές, οι ξυλοδαρμοί νέων και μεταναστών
• Να αφοπλιστεί η αστυνομία, έξω οι σύγχρονοι στρατοί κατοχής από το κέντρο της Αθήνας
• Να ξηλωθούν όλες οι κάμερες
• Να καταργηθούν οι τρομονόμοι
• Υπεράσπιση του Ασύλου και Διεύρυνση του
• Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρωτικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους
• Παροχή όλων των απαιτούμενων συγγραμμάτων και βελτίωσή τους
• Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
• Ενιαία πτυχία με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά)
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση ,μετακίνηση, ψυχαγωγία
• Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό

• Να σταματήσει τώρα η βάρβαρη επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα

Επιστροφή στην Ομαλότητα ; ...όχι ευχαριστώ!

Επιστροφή στην ομαλότητα : 6/12/08 -20/01/09 όσα μας εξόργισαν και μας οδήγησαν να βγούμε στους δρόμους να φωνάξουμε να διαδηλώσουμε να απορρίψουμε την πραγματικότητα που μας επιβάλλουν είναι ακόμα εκεί. Θα μαστε εκεί απέναντί τους , σε οποιαδήποτε εργοδοτική επίθεση με βιτριόλι (Κούνεβα) , σε οποιαδήποτε γενοκτονία (ολοκληρωτικός αφανισμός των Παλαιστινίων στη Γάζα),σε κάθε μορφής κρατική καταστολή(Αλέξης Γρηγορόπουλος, Δεκέμβρης 08) γιατί πιστεύουμε , γιατί το είδαμε το Δεκέμβρη πως ένα άλλο μέλλον είναι δυνατό για όλους μας.

Επιστροφή στην ομαλότητα : Με το θέμα του διαλόγου της Παιδείας να ανοίγει για μια ακόμα φορά(όλως τυχαίως)μέσα στην εξεταστική,έναν διάολογο τα αποτελέσματα του οποίου είναι προαποφασισμένα.Έναν διάλογο που δε σέβεται καμία απο τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων και που συντονιστής του είναι ο υπουργός Δημόσιας τάξης και εκφραστές του τα ΜΑΤ.

Επιστροφή στην ομαλότητα : Και στην εξεταστική. Μια εξεταστική χωρίς βιβλία , χωρίς καθηγητές, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, με απειλές για χαμένα εξάμηνα και ένα αιωρούμενο κλίμα τρόμου. Καλούμαστε να δώσουμε εξεταστική χωρίς να έχουμε προμηθευτεί όλα τα βιβλία και είναι 20/01!Και είναι μια πρακτική που το «περί συγγραμμάτων το ανάγνωσμα» ορίζει πως θα γίνεται κάθε χρόνο. Δηλαδή αρχές Γενάρη θα παίρνουμε βιβλία τέλη Γενάρη θα είναι η εξεταστική.

Σε όλα αυτά επιλέγουμε να αντιπαρατεθούμε... Η κατάληψη διαχρονικά λειτούργησε ως ο πιο πετυχημένος μοχλός πίεσης των διαφόρων κυβερνήσεων με αποκορύφωμα την περίοδο του Πολυτεχνείου , το 90΄- 91΄ των μαθητικών καταλήψεων που αποσύρθηκε ο τότε νόμος-πλαίσιο και το 2006 που αν και ψηφίστηκε ο νόμος πλαίσιο έμεινε στα χαρτιά και δεν εφαρμόστηκε ποτέ , ενώ δεν αναθεωρήθηκε και το άρθρο 16 . Καλούμε σε κατάληψη για να σώσουμε την εξεταστική.

Κατάληψη στις σχολές και στα οδοστρώματα .Καλούμε σε ανοικτές καταλήψεις με δρώμενα (προβολές, συζητήσεις , αντιμαθήματα ).Θέλουμε ζωντανές, μαζικές καταλήψεις, ζωντανές μαζικές πορείες, με την συμμετοχή μας και όχι δια αντιπροσώπου.Φοβούνται τη μαζικότητα μας,ας μαζικοποιήσουμε τον αγώνα μας,ας μαζικοποιήσουμε τις καταλήψεις μας, ας τους φοβήσουμε!

κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος...

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΒΑΤΡΑΧΑΚΙΑ


Ας πούμε τώρα μια ιστοριούλα.Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό μέσα στην οποία κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.Κάτω από τη κατσαρόλα ανάβουμε μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει και ζεσταίνεται σιγά σιγά.

- Το νερό γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι βρισκοντάς το ευχάριστο αρχίζει να κολυμπά. Η θερμοκρασία όμως αρχιζεί να ανεβαίνει.

- Το νερό γίνεται πιο ζεστό από αυτό που το βατραχάκι θεωρούσε ευχάριστο και αρχίζει να κουράζεται αλλά δε νιώθει κανένα κίνδυνο.Το νερό είναι πια πολύ ζεστό , δυσάρεστο για το βατραχάκι. Αλλά αυτό είναι εξουθενωμένο, υπομένει και δεν αντιδρά.

- Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει εως ότου το βατραχάκι βράσει και πεθαίνει ανήμπορο πλέον να αντιδράσει.

Αν το ίδιο βατραχάκι ριχνόταν κατευθείαν σε μια κατσαρόλα που έβραζε θα είχε κάνει μια εκτίναξη και θα είχε σωθεί.

Αυτό αποδεικνύει οτι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν επαρκώς αργό τρόπο διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμια αντίδραση. Δεκαετίες τώρα βλέπουμε τη ζωή μας μέρα με τη μέρα να χειροτερεύει. Μέρα με τη μέρα να μας εξοντώνουν στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους , στα πανεπιστήμια…

Με αλλαγές σταδιακές , καθημερινές ( Κ.Ε.Σ , αναθεώρηση Α16, ουσιαστικη κατάργηση 8ώρου, ευέλικτικη εργασία, γενιά των 700ευρώ) με σκάνδαλα ( Βατοπέδι, Σιμενς ,Ασφαλιστικό κ.α.) και με στρατηγική κατάργηση των ελευθεριών μας ( τρομονόμοι , ουσιαστική ποινικοποίηση της πορείας με προκλητική συμπεριφορά των δυνάμεων καταστολής, προωθούμενη καταργηση του ασύλου, κάμερες , παραβίαση προσωπικών δεδομένων κ.α.).

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πρίν από 20,30 και 40 χρόνια θα μας έκαναν να αντιδράσουμε δυναμικά σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου. Εν ονόματι της προόδου, της επιστήμης, του κέρδους γίνονται διαρκώς αυθερεσίες κατα της προσωπικής μας ελευθερίας και αξιοπρέπειας της ζωής , με αργό ρυθμό αλλα ασταμάτητα με την συνεχή συνενοχή των θυμάτων που έχουν χάσει την ικανότητα και την θέληση να αμυνθούν.

Δεν είμαστε πια διατεθειμένοι να αποδεχόμαστε την εξαθλίωση. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να βράσουμε στην κατσαρόλα, ΘΑ ΠΗΔΗΞΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ.